Keizer van Rome
Hoe was het nou écht om te besturen en bestuurd te worden in het oude Rome? In Keizer van Rome gaan we in op de feiten en de verzinsels over de heersers van het Romeinse Rijk, en stellen we ons de vraag wat ze deden, waarom ze het deden en waarom er over hen zulke buitenissige en soms ook lugubere verhalen worden verteld. We gaan in op grote thema’s zoals macht, corruptie en samenzwering, maar kijken ook naar hun dagelijks leven. Wat aten ze, en waar? Met wie gingen ze naar bed? En hoe reisden ze rond? In dit boek spelen allerlei mensen een rol die geen keizer waren en daartoe ook geen ambities hadden, maar die het keizerlijke systeem wel faciliteerden: behoedzame aristocraten, slaafgemaakte koks, ijverige secretarissen, hofnarren en zelfs een arts die een jonge prins aan zijn amandelen behandelde. Het Romeinse Rijk had nooit kunnen voortbestaan als het door een stel gestoorde despoten zou zijn bestierd. Wat mij interesseert is hoe die verhalen over waanzin zijn ontstaan en hoe het keizerrijk werkelijk werd bestuurd. Maar ook wil ik de angst doorgronden die onder de Romeinen heerste, niet omdat het bewind van de keizers zo bloederig was (ze verwachtten niet anders), maar omdat met dat bewind een vreemde, verontrustende dystopie was ontstaan, gebouwd op misleiding en bedrog.