Dingen die ik niet heb weggegooid

Lampen, zakmessen, paperbacks, mechanische potloden, opblaasbare hoofdsteunen – Marcin Wicha’s moeder Joanna was een verzamelaar van alledaagse voorwerpen. Als ze sterft, moet Wicha haar spullen uitzoeken in haar appartement. Aan de hand van die spullen begint hij een beeld te construeren van Joanna als Joodse vrouw, moeder en burger. Toen Polen na de Tweede Wereldoorlog in de materiële ellende van het communistische regime terechtkwam, werden de mensen op een diepgaande manier gevormd door allerlei tekorten. Wat ze kozen om te kopen, te bewaren en te hamsteren vertelt het verhaal van het hedendaagse Polen. Joanna’s Joods-zijn, haar toewijding aan het werk, haar formidabele temperament, haar zwakte voor consumptiegoederen, alles komt samen in een onvergetelijk portret van een vrouw en, uiteindelijk, van haar land.