Dit zijn volgens ons de mooiste boeken die verschenen in april
Iedere maand maken we hier in Cosimo een tussentijdse balans op. Welke boeken zijn er de afgelopen maand allemaal verschenen? Welke boeken waren het lezen meer dan waard? Iedere maand selecteren we minstens drie boeken waarvan wij denken dat ze niet alleen ons eindejaarslijstje, maar ook die van jou kunnen halen. Word je geprikkeld door een van de boeken die we uitlichten? Je kan ze meteen via ons bestellen. Je ontvangt dan niet alleen een gratis literair cadeautje, je steunt daarmee ook onze onafhankelijke boekhandel.
Het eerste boek dat ons deze maand absoluut is bijgebleven, Wat van mij is van de Braziliaanse schrijver José Henrique Bortoluci en ons deed denken aan het werk van de Mexciaans-Amerikaanse schrijfster Valeria Luiselli. Voor Wat van mij is voerde José Henrique Bortoluci vele gesprekken met zijn vader Didi. Zo’n halve eeuw lang werkte Didi als vrachtwagenchauffeur in Brazilië. Hij was regelmatig lang van huis, het enorme land doorkruisend terwijl hij zijn kleine bijdrage leverde aan infrastructurele projecten van de militaire dictatuur waarvoor nietsontziende ontbossing nodig was, zoals de trans-Amazonesnelweg. Didi’s gezondheid leed onder het werk, hij kreeg het al jong aan zijn hart en het boek opent met zijn kankerdiagnose. Bortoluci verweeft het leven van een man en een land, en verkent daarbij de overeenkomsten tussen kanker en kapitalisme: het onbelemmerd willen woekeren. En hij verkent de afstand die door klassenverschil tussen hem en zijn vader is ontstaan. Wat van mij is is een ontroerend en briljant opgebouwd onderzoek naar de littekens die een mens, en een land, tekenen. Het is een boek dat je niet alleen inzichten geeft, maar ook strijdvaardig maakt. Heel, heel warm aanbevolen!
Het tweede boek is een boek dat zelfs het nieuws haalde, maar waar nog maar weinig inhoudelijk over is geschreven: de nagelaten roman In augustus zien we elkaar van de Colombiaanse Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez die – want daar gaat de discussie over – tegen zijn wil zou zijn verschenen. Daar willen we het nu niet over hebben, maar wel waarover In augustus zien we elkaar over gaat en of het boek inhoudelijk dezelfde kwaliteit biedt in vergelijking met zijn indrukwekkende oeuvre dat bestaat uit klassiekers als Honderd jaar eenzaamheid en Liefde in tijden van cholera.
In augustus zien we elkaar gaat in elk geval over Ana Magdalena Bach, een gelukkig getrouwde vrouw van middelbare leeftijd. Ieder jaar op 16 augustus reist zij naar een eiland in het Caribisch gebied, waar haar moeder begraven ligt. Tijdens een van deze reizen begint ze een affaire en die ervaring, de mogelijkheid om voor één avond per jaar een ander mens te zijn, heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar. Vanaf dat moment hoopt ze ieder jaar dat er iets gebeurt op 16 augustus. Deze niet eerder gepubliceerde roman, die zich in de nalatenschap van García Márquez bevond, is een ode aan de vrijheid van de vrouw: een verhaal over liefde, verlangen en seksualiteit dat twintig jaar nadat hij het schreef nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. De voor hem zo kenmerkende speelse, poëtische en vindingrijke taal maakt van dit boek een literair pareltje dat ons in staat stelt nog wat langer te verkeren in het literaire universum van een van de meest geliefde moderne auteurs. Wij zijn dus zeker enthousiast over het verschijnen van dit kleinood en geeft ons veel goesting om weer eens in zijn oeuvre te duiken, want na het lezen van In augustus zien we elkaar besef je des te meer dat García Márquez een van de meest getalenteerde schrijvers was die we misschien hebben gekend en het onmogelijk is om als auteur in zijn voetsporen te treden.
Afsluiten doen we niet meer in Zuid-Amerika, maar gewoon in eigen land met de nieuwe roman Iemand moest het doen van Sanne Huysmans. Terwijl de vooruitgang onverbiddelijk binnendringt, verkommert de kapel bij de ingang van het dorp, droomt een dochter van de verre stad, zet een oude notelaar zich schrap en probeert een gepensioneerde vuilnisman de wereld een beetje beter te maken. Met haar bewierookte stijl zet Sanne Huysmans een wereld neer die verontrustend bekend voorkomt. Iemand moest het doen is een urgente roman over de noodzaak van dienstbaarheid en de tragiek van verwachtingen, en vooral een portret van een gemeenschap die vasthoudt aan de waarden die ze dreigt te verliezen. Tijdens het lezen van Iemand moest het doen moesten we vaak terugdenken aan de betere werken van Robert Seethaler, zoals zijn meesterlijke roman Een heel leven. Niet alleen door de vergelijkbare schrijfstijlen willen we die vergelijking maken, maar ook door de vragen die beide boeken oproepen. Ook dit boek kunnen we je met veel plezier aanraden!
Dit artikel werd geschreven door Jochen De Vos en gepubliceerd op 3 mei 2024. Iedere week probeert hij minstens één boek te lezen. Jochen kan je daarnaast zeker vier dagen per week in Cosimo vinden. Daar overlaadt hij je met tal van boekentips en maakt hij intussen je favoriete koffie. Op dit moment leest hij De meester van de Ierse schrijver Colm Toibin over Henry James.