Georges Perec beschrijft in ’t Manco een wereld waarin de letter e – de meest voorkomende klinker in onze taal – verbannen is. In dit boeiende verhaal vol diepere betekenissen maakt Perec met de nodige humor dit gemis constant voelbaar. Een gemis waar hoofdpersoon Anton Vocalis en de andere personages in dit boek maar niet de vinger achter weten te krijgen.
In hun zoektocht naar de waarheid blijken verschillende personages familie van elkaar te zijn en wordt het allengs duidelijk dat er een vloek op deze familie rust. Zodra een personage begrijpt wat er aan de hand is, sterft hij, want uitroepen dat de letter e mist, is een overtreding van de romanwerkelijkheid waarin deze personages gedoemd zijn te leven.
In ‘t Manco maakt woede plaats voor wraak, regelgeving voor dictatuur, werkelijkheid voor schijn, geloof voor hoop of wanhoop, toeval voor noodlot.
Georges Perec was een experimenteel schrijver en legde zich bij het schrijven vaak bewust formele restricties op. In 1969 verscheen zijn e-loze roman La disparition. In deze Nederlandse vertaling volgt Guido van de Wiel het origineel zowel inhoudelijk als vormtechnisch.
