De solitair

Eugène Ionesco
De solitair is de enige roman van de om zijn toneelwerken geroemde van oorsprong Roemeense schrijver Ionesco. In De solitair heeft hij zijn metafysische angst uitvergroot door het verhaal te vertellen van een man die afstand doet van elke troost – behalve van die van de alcohol. We worden meegevoerd naar de kale gebieden aan de grens van het leefbare, aan de grens van het communiceerbare, daar waar gedeelde smart geen halve smart meer is. De geruststellende wereld van de burgermansclichés hebben we immers ver achter ons moeten laten. Om de solitair heen zoeken de mensen afleiding in de revolutie, maar hijzelf is verlamd door het besef dat niets enige zin heeft. Hij is door alle beveiligingen van de menselijke geest heen geschoten. De axioma’s van de logica, voor ieder ander impliciete uitgangspunten, staan voor hem niet langer vast. Is iets wel wat het is? Is het echt wel zo dat iets niet tegelijk waar en onwaar kan zijn? Zijn dergelijke axioma’s niet juist verkalkte stellingen die de waarheid vervormen? En hoe staat het met de waarnemingscategorieën? Hoe kun je weten of er jaren verstrijken dan wel seconden?
€23,95 - Op voorraad
Bindwijze
Paperback
Taal
Nederlands
Pagina's
156
Verschijningsjaar
2020
Uitgeverij
Vleugels
Vertaler
Jeanne Holierhoek
Waarom je dit boek volgens ons moet lezen
Van Samuel Beckett tot Jean Genet en Milan Kundera: allemaal waren ze vol lof over het absurde theater van Eugène Ionesco en die ene roman De solitair die hij schreef. Terecht, want wie zijn werk leest of naar zijn theateropvoeringen gaat kijken, krijgt nieuwe wereldbeelden voorgeschoteld. In het Parijse Théâtre de la Huchette worden trouwens nog steeds vijf avonden per week twee van zijn toneelstukken opgevoerd: La cantatrice chauve en La leçon. Boek dus een retourtje Parijs en lees op de trein De solitair als opwarmertje.
‘Absurdisme vol zotheid.’
Trouw
Wat je moet weten over de auteur van dit boek
Eugène Ionesco (1909-1994) was een invloedrijk Frans toneelschrijver, geboren in Roemenië. Hij wordt als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het absurde toneel gezien. Ionesco schreef zijn toneelstukken geïnspireerd door de (in zijn ogen) waanzin van het alledaagse leven. Tot zijn vroege werken behoren La cantatrice chauve (1950) en La leçon (1951). Aanvankelijk was er nog weinig animo voor de qua stijl afwijkende toneelstukken, maar in de jaren zeventig werden de werken bij het grote publiek populairder. Tot zijn latere werken behoren Rhinocéros (1959) en Le Roi se meurt (1962). In zijn werk komen typisch absurdistische thema's aan bod, zoals de dood en de betekenisloosheid van het leven. In 1970 werd hij benoemd tot lid van de Académie française. Ionesco schreef op latere leeftijd één roman, Le Solitaire (1973). Ook schilderde hij.
Ontdek enkele van onze persoonlijk favoriete boeken